Беларускі андэграўнд 60-70-х: Вечары ў РТІ| 30.03.2008 |

«Тузін Гітоў» працягвае публікаваць аўдыё-вэрсію ўнікальнага праекту Радыё Unistar 99,5FM і вядучага праграмы «Новая зямля» Віктара Сямашкі. Тэмаю другога выпуску гісторыі айчыннага андэграўнду стаў менскі Радыётэхнічны інстытут. Менавіта гэтая вышэйшая навучальная установа з 1966 году становіцца неафіцыйным цэнтрам свабоднае музыкі, менавіта ў РТІ штосуботу выступае адна з самых папулярных «альтэрнатыўных» камандаў таго часу – група «Альгарытмы» ў складзе вядучага гітарыста Яўгена Канавалава, клявішніка Вячаслава Ксяндзова і вугорскага сьпевака Ленхарда Ёжэфа Томаса.

З 1966 году неафіцыйным цэнтрам свабоднае музыкі становіцца Менскі радыётэхнічны інстытут. Штосуботу там выступаюць «Альгарытмы». У залю набіваюцца сотні людзей, часам зносячы дзьверы й ахоўную дружыну. У 1966 годзе «Альгарытмы» праводзяць першую гукасэсію ў радыёвузьле інстытуту, а ў 1967 годзе выпраўляюцца ў гастролі па Сыбіры. Самыя яскравыя асобы ансамблю – вядучы гітарыст Яўген Канавалаў, клявішнік Вячаслаў Ксяндзоў, які загінуў маладым, ды вугорскі сьпявак Ленхард Ёжэф Томас. Падрабязнасьці й архіўныя запісы ў пададзеных mp3-файлах.

Праграма «Новая зямля». Радыё Unistar (Менск – 99,5 FM, Берасьце – 102,3 FM, on-line wwwunistar.by).
Цыкль «Беларускі андэграўнд 60-70-х». Частка другая.
Оригинал

Панядзелак, 11 красавiка 2011 г.

Яўген Канавалаў і Віктар Сямашка
Сумесная праца гітарыста, што канструюе ракеты, і флейтыста, які працуе на радыё. Яўген Канавалаў — зорка беларускага року 1960‑х (ён граў у першых беларускіх рок‑гуртах «2+2», «Алгарытмы» і «Эльфы»).
Ён выступае на блюзавых сэйшнах ды запісвае для сябе інструментальныя п’ескі. Віктар Сямашка вядзе самую цікавую музычную праграму ў айчынным FM‑эфіры «Новая зямля». Іх «Блуканні» — для тых, хто любіць цягучыя інструментальныя развагі кшталту саўндтрэку Ніла Янга да фільму «Мярцвяк». Усяго на дыску «дзевяць спантанных імправізацыяў».

Свядома Яўген і Віктар пазначылі трэкі толькі нумарамі — хай слухачы самі даюць ім назвы, бо такая музыка можа выклікаць розныя асацыяцыі. Назва самой працы тлумачыцца проста — Канавалаў з Сямашкам блукаюць па стылях, эпохах і часах.

Да ўсяго пры запісе альбому былі скарыстаныя разнастайныя гукі: размова маленькай дзяўчынкі, гукі лесу ды арэляў, абарыгенскія танцы пад «Лявоніху» ды шмат яшчэ маласпалучальных між сабой рэчаў. Шукаць у «Блуканнях» логікі не варта. Трэба проста слухаць.